2023

„Spektakl powstał z opowieści, rozmów i potrzeb młodych aktorów Teatru Pierwsze Kroki. Wypowiedziane na głos obawy, marzenia, plany ubraliśmy w ruch sceniczny, który powstawał zarówno w czasie ćwiczeń improwizacyjnych, jak i choreograficznych. Pragnęliśmy połączyć to, co nasze, proste, czasem przyziemne i karkołomnie dosłowne z tym, co niedookreślone, symboliczne i poetyckie, dlatego obok wyznań młodych ludzi bryluje Wisława Szymborska, obok ruchu ilustracyjnego – teatr tańca, obok prozy naszego życia – liryka teatru. Skupieni na swoim „ja, moje” próbowaliśmy znaleźć klucz do tego, co „nasze, wspólne, trwałe”; przekroczyć nieodpartą potrzebę skupienia się na sobie i oceniania innych. Szukaliśmy sposobów wyrażenia największej z potrzeb- potrzeby akceptacji.
Spektakl powstał dzięki inspirującym doświadczeniom przebywania w „Przestrzeniach sztuki” Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie.
Warsztaty z panią Katarzyną Michalską miały ogromny wpływ nie tylko na konstrukcję przedstawienia, ale także na kształtowanie naszych postaw scenicznych. Ćwiczenia tancerzy Wiolety Fiuk i Patryka Gackiego otworzyły nas na nowe rozwiązania choreograficzne, Paweł Szamburski pokazał znaczenie muzyki w teatrze.
Muzykę specjalnie do naszego spektaklu skomponował, zaaranżował i wykonał olsztyński muzyk i kompozytor Tomasz Marek. Opieką organizacyjną objęli nas: pedagożka teatralna Basia Święcicka, Angelika Stawisińska -dyrektorka Pałacu Młodzieży w Olsztynie oraz wyrozumiali i wspierający Rodzice młodych aktorów.”

Magdalena Marek

Teatr Pierwsze Kroki istnieje już od 15 lat i choć zmieniają się jego członkowie, to niezmiennie poszukuje różnych form teatralnego wyrażania siebie samych i otaczającego świata. Lubi zabawy rodem z podwórka, gry improwizacyjne, tworzenie etiud, zabawę konwencjami teatralnym od czarnego teatru przez pantomimę, lalkarstwo, teatr cieni i wiele innych. W tajniki teatralnych i scenicznych rozwiązań wprowadza młodych aktorów Magdalena Marek, ale to grupa wspólnie decyduje o tematyce, konwencji i wykonaniu spektakli. Scenariusz traktują raczej jako końcowy zapis porządkujący przeżycia i pomysły powstałe na zajęciach.

„Nasze spektakle tworzymy wspólnie, tworząc je od małych scen, czasem od map myśli, lapbooków, wspólnych lektur, przeżyć, zabaw, obserwacji. Nie zdarzyło nam się tworzyć spektaklu na bazie gotowego scenariusza. Scenariusz traktujemy raczej jako końcowy zapis porządkujący nasze przeżycia i pomysły powstałe na zajęciach.
Tymczasem stworzyliśmy kilka spektakli, które bardzo lubimy i które są naszym autorskim dziełem. Szczególnie lubimy spektakl pt. „Kocie historie„, który w całości oparty na dormanowskiej koncepcji teatru jest po prostu zapisem naszych zabaw teatralnych prowadzonych podczas zajęć oraz wierszy L.J. Kerna i innych poetów. Na potrzeby spektaklu stworzyliśmy także specjalną kukłę kota oraz „kocią orkiestrę„ z którą objechaliśmy całe województwo, wiele szkół i przedszkoli, bibliotek, a nawet szpital dziecięcy w Olsztynie. Spektakl zdobył wiele nagród na przeglądach teatralnych (m.in. Brązowa Rybka podczas festiwalu „Złota Rybka„ w Bartoszycach, I miejsce w przeglądzie „O warmińskiego Kłobuka„, III miejsce w przeglądzie Babay Teatralne, udział w „Festiwalu Pod Brzozą„).
Równie wiele pracy, serca i naszych wybryków ujęliśmy w kolejnym spektaklu pt. „Cyrk„, do którego prace trwały chyba najdłużej. Przez pół roku nie tylko pracowaliśmy teatralnie, ale uczestniczyliśmy w warsztatach cyrkowych, uczyliśmy się od Teatru Ulicznego żonglerki, chodzenia na szczudłach, sztuczek z flowerstickami, jeździliśmy do Kaczego Bagna, dużo czytaliśmy i oglądaliśmy. Sumą tych wszystkich doznań stał się spektakl, w którym połączyliśmy konwencję teatru z pokazami cyrkowymi i scenami w czarnym teatrze. Efekty sceniczne nie przysłoniły najważniejszego- przesłania, które wówczas kierowaliśmy do dorosłych, a które wyrażone m.in. słowami Wojciecha Młynarskiego miały pokazać jak, bardzo brakuje nam – wtedy małym dzieciom- czasu na zwykłe „bycie„ z dorosłym. Spektakl także został doceniony na kilku przeglądach scenicznych. Zajęliśmy. m.in. I miejsce na przeglądzie „Arlekin„ w Olsztynku.
Oczywiście spektakli było jeszcze wiele i jeszcze więcej przeżyć związanych z ich powstawaniem i występami („Jesteś cudem”- spektakl prawie świąteczny, „Emotki„ – teatr z wykorzystaniem teatrzyku kamishibai, „Opowieści z kosza na pranie„, „W sieci„ itd.) Byliśmy zapraszani do różnych projektów: wraz z Gazetą Olsztyńską i Liceum Plastycznym organizowaliśmy Noc Świętojańską, na którą przygotowaliśmy paradę postaci warmińskich stworów i spektakl ” Wniebowianki„ w stylistyce warmińskich legend i tańców; nasi młodzi aktorzy pracowali z Radiem Olsztyn przy powstawaniu słuchowiska pt.„Orędzie z Gietrzwałdzkiego klonu„; występowaliśmy w filmach tworzonych przez MZPiT i przeżyliśmy wiele innych przygód.”